غزل شمارۀ 1035
1. سرو من، چون سخن از لعل چو قندت گویم
2. بوسه یی خواهم و ترسم که بلندت گویم
3. آتش دل مگر از سینه خود آید بزبان
4. ورنه من حال دل سوخته چندت گویم
5. میرسی خرم و خندان مگذر بهر خدا
6. تا دعایی ز پی دفع گزندت گویم
7. بشنو از من سخنی ای دل غافل بخود آ
8. گرچه زان کار گذشتست که پندت گویم
9. شد پسند دل اهلی ز تو دشواری غم
10. زان قبول دل دشوار پسندت گویم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده