حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

فال حافظ

غزل شمارهٔ 397

1. ز در درآ و شبستان ما منور کن

2. هوای مجلس روحانیان معطر کن

3. اگر فقیه نصیحت کند که عشق مباز

4. پیاله‌ای بدهش گو دماغ را تر کن

5. به چشم و ابروی جانان سپرده‌ام دل و جان

6. بیا بیا و تماشای طاق و منظر کن

7. ستاره شب هجران نمی‌فشاند نور

8. به بام قصر برآ و چراغ مه برکن

9. بگو به خازن جنت که خاک این مجلس

10. به تحفه بر سوی فردوس و عود مجمر کن

11. از این مزوجه و خرقه نیک در تنگم

12. به یک کرشمه صوفی وشم قلندر کن

13. چو شاهدان چمن زیردست حسن تواند

14. کرشمه بر سمن و جلوه بر صنوبر کن

15. فضول نفس حکایت بسی کند ساقی

16. تو کار خود مده از دست و می به ساغر کن

17. حجاب دیده ادراک شد شعاع جمال

18. بیا و خرگه خورشید را منور کن

19. طمع به قند وصال تو حد ما نبود

20. حوالتم به لب لعل همچو شکر کن

21. لب پیاله ببوس آنگهی به مستان ده

22. بدین دقیقه دماغ معاشران تر کن

23. پس از ملازمت عیش و عشق مه رویان

24. ز کارها که کنی شعر حافظ از بر کن

ابیات برگزیده

* هر سرو که در چمن درآید
* در خدمت قامتت نگون باد
شعر کامل
حافظ
* ملامت من مسکین کسی کند که نداند
* که عشق تا به چه حدست و حسن تا به چه غایت
شعر کامل
سعدی
* غافل از مور مشو گرچه سلیمان باشی
* که ز هر ذره به درگاه خدا راه بود
شعر کامل
صائب تبریزی