غزل شمارۀ 1337
1. ما بنده حسنیم و گرفتار نگاهی
2. عالم بر ما یک جو و فردوس به کاهی
3. زنهار عنان ادب از کف منه ایشاه
4. کاینخانه عشقست چه رندی و چه شاهی
5. زنار پرستی کن و سررشته نگهدار
6. کز ترک وفا نیست بتر هیچ گناهی
7. کاریست غم عشق که هرچند برآید
8. حاصل نشود هیچ بجز ناله و آهی
9. اهلی که کند دعوی معشوقه پرستی
10. او را بجز از شاهدومی نیست گواهی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده