غزل شمارۀ 1344
1. دگرم ز چشم گریان بهزار دلستانی
2. چو فرشته میخرامی که چو ماه آسمانی
3. ز قبای نیلگونت بگمان فتاده خلقی
4. که مگر به نیل چشمم گذری کنی نهانی
5. همه روز مهر خوبان ز حسود می نهفتم
6. تو ولیکن آفتابی ز کسی نهان نمانی
7. نه تو بودی ای پریرخ که زدی بتیغ خلقی
8. ز هلاک من چه ترسی بکشم چنانکه دانی
9. ز فسون چشم مستت که فسانه گشت اهلی
10. بجهان فتاده فتنه تو چه فتنه جهانی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده