غزل شمارۀ 505
1. چو گلت شکفت از می عرق از کناره سرزد
2. ز مهت شفق برآمد ز شفق ستاره سرزد
3. بتفرج از سرکو چو برآمدی خرامان
4. مه نو ببام گردون ز پی نظاره سرزد
5. بنما چو ماه عیدم ز کنار بام ابرو
6. که کم از کنار بامی چو تو ماه پاره سرزد
7. ز سرشک چشم مجنون گل حسرت و ندامت
8. نه ز گل دمید تنها که ز سنگ خاره سرزد
9. بزمین فرو ز خجلت رود آفتاب گردون
10. مگر از کنار میدان مه من سواره سر زد
11. بکنایه گفت مستی که یکیست با تو اهلی
12. سخن حقیقت آخر ز شراب خواره سرزد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده