غزل شمارۀ 52
1. چون رنجه شود خوی تو از همسری ما
2. محرومی ما به بود از محرمی ما
3. ما کم چو هلالیم و تو چون ماه تمامی
4. باشد که کمال تو به بیند کمی ما
5. ترسم که تو ای آهوی وحشی بگریزی
6. از ناکسی مردم و نامردمی ما
7. پژمردگیت هیچ مباد ای چمن حسن
8. کز سبزه خط تو بود خرمی ما
9. اهلی چه کنی شکوه که عقل همه سوزد
10. در حسرت دیوانگی و بی غمی ما
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده