غزل شمارۀ 837
1. ای همچو گل شکفته و از گل شکفته تر
2. تا کی نهفته باشی و از من نهفته تر
3. بیدارتر ز دولت حسن تو چشم من
4. وز بخت من دو نرگس مست تو خفته تر
5. چندانکه سعی بیش کنم هست پیش تو
6. ناگفته بر حدیث من و نا شقته تر
7. فریاد ازین ستم که ز غارتگر غمم
8. شد خانه رفته و دلم از خانه رفته تر
9. اهلی بگوش یار رسان این سخن که هست
10. از در سفته گوهر نظم تو سفته تر
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده