غزل شمارۀ 951
1. ما شیشه ناموس به میخانه شکستیم
2. پیمان دو عالم به دو پیمانه شکستیم
3. اول چه حکیمانه ره توبه گرفتیم
4. آخر که شکستیم چه رندانه شکستیم
5. بستیم ز تعلیم خرد نخل امیدی
6. آنهم بمراد دل دیوانه شکستیم
7. باشد که دل دوست نرنجد که غمی نیست
8. گر در نظر مردم بیگانه شکستیم
9. مردیم ز غم اهلی و بستیم زبان را
10. برخیز که هنگامه افسانه شکستیم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده