اهلی شیرازی_دیوانقصیده ها (فهرست)

قصیده شمارۀ 73 : در مرگ فرزند خود گوید

1. ای جگر گوشه که پاک آمدی و پاک شدی

2. چشم من بودی و از چشم بدان خاک شدی

3. بود پرواز بلندت هوس ایمرغ بهشت

4. عالم خاک بهشتی و بر افلاک شدی

5. دلت از تلخی ز هر غم ایام گرفت

6. به شفا خانه غیب از پی تریاک شدی

7. ساحت کوی فنا معرکه شیران است

8. طفل بودی و درین معرکه بی باک شدی

9. میدویدی پی بازی چو غزالان ز نشاط

10. صید کردت اجل و بسته فتراک شدی

11. پای ننهاده برون یک قدم از خانه خویش

12. سوی آن خانه عجب چابک و چالاک شدی

13. نو بهار دل من بودی و نشکفته هنوز

14. برگ تاراج خزان چون ورق تاک شدی

15. دامن افشاندی ازین خاک غم آلوده دهر

16. آفرین باد ترا کز همه غم پاک شدی

17. لاف عرفان نزنم پیش توای جان پدر

18. که تو رهبر بسر گنج عرفناک شدی

19. من پس مانده طلبکار و تو ایجوهر پاک

20. پیشتر رهبر این پرده ز ادراک شدی

21. مردم از زخم فراقت که توای نخل جوان

22. همچو تیراز بر این پیر چگر چاک شدی

23. صبر کن اهلی اگر زخم غمی واقع شد

24. که نه تنها تو درین واقعه غمناک شدی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس
* گفت که این سیاه کج گوش به من نمی‌کند
شعر کامل
حافظ
* دستگیری نتوان داشت توقع ز غریق
* اهل دنیا همه درمانده تر از یکدگرند
شعر کامل
صائب تبریزی
* چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
* روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
شعر کامل
حافظ