غزل شمارهٔ 112
1. قندی ست آتشین رو، شمعی ست انگبین لب
2. ماه سپهر کسوت، مهر هلال غبغب
3. قطران مشک و خالش از مشک و گل مسلسل
4. کافور آب و خاکش از شیر و می مرکب
5. ترک جهان فروزش گنجی ز نیمروزش
6. موی طلسم سوزش مار مسلسل از شب
7. گر پاسبانی وی در برج مه نبودی
8. سعد زمین گرفتی از وی وبال کوکب
9. خسرو ز شوق لعلش تا چند سوزی آخر
10. باری دمی برون آی از سوزش تب شب
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده