غزل شمارهٔ 1267
1. جان زحمت خود برد و به جانان نرسیدیم
2. دل رخنه شد از درد و به درمان نرسیدیم
3. موریم که گشتیم لگدکوب سواران
4. در گوشه که بر پای سلیمان نرسیدیم
5. دنبال دل دوست دویدیم فراوان
6. بگرفت اجل راه و بدیشان نرسیدیم
7. در عشق غبار سر زلفش تن خاکی
8. شد خاک و بدان زلف پریشان نرسیدیم
9. چون مرغ که دارند نگاه از پی کشتن
10. در دام بماندیم و به بستان نرسیدیم
11. ای باد، سلامی برسانی تو اگر ما
12. در خدمت آن سرو خرامان نرسیدیم
13. چه سود که فردا رخ چون عید نمایی؟
14. کامروز بمردیم و به سامان نرسیدیم
15. از خون جگر نامه درد تو نوشتیم
16. بگذشت همه عمر و به جانان نرسیدیم
17. دل نزل به بیگانه، به خسرو بگوی بس
18. ما خود سگ کوییم و به مهمان نرسیدیم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده