غزل شمارهٔ 355
1. هر که در پیش چشم روشن ماست
2. گوییا آفت دل و تن ماست
3. چشم ما گر نمی شود، ماناک
4. آن همان آفتاب روشن ماست
5. لاله ها می دمد ز خون دو چشم
6. گرد من آن بهار و گلشن ماست
7. غمزه زن جان من و گر میرم
8. غم مخور خون ما به گردن ماست
9. ما چو هندوی سومنات به عشق
10. بت پرستیم و دل برهمن ماست
11. گفتم از مهر سوخت خسرو، گفت
12. چند ازین ذره ها به روزن ماست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده