غزل شمارهٔ 568
1. خطی از لعل جانان می برآید
2. که دود از روزن جان می برآید
3. سر زلفش بنفشه دسته بسته
4. ز اطراف گلستان می برآید
5. برآمد ماه تابان در شب اینجا
6. شبی از ماه تابان می برآید
7. ز کافور تو سنبل می زند سر
8. ز یاقوت تو ریحان می برآید
9. مسلمانان، نگهدارید خود را
10. که کفر کج ز ایمان می برآید
11. دل خسرو در آن زلف است دانم
12. از آن خاطر پریشان می برآید
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده