لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 952

1. چو کارهای جهان است جمله بی بنیاد

2. حکیم در وی ننهاد کارها بنیاد

3. مشو مقیم در آبادی خراب جهان

4. چو کس مقیم نماند در این خراب آباد

5. مبین که ملک فرو بست شمع دولت را

6. بسی چراغ سلیمان که کشته گشت ز باد

7. مپر ز باد غرور ار بلندییی داری

8. که خس بلند شد از باد، لیک باز افتاد

9. چو هست بنده خلق آدمی ز بهر طمع

10. خوشا کسی که ازین بندگی بود آزاد

11. چنان بزی که نمیری، اگر توانی زیست

12. چو هر که هست به عالم برای مردن زاد

13. از آن خویش مدان، خسروا، که عاریت است

14. متاع عمر که دادند، باز خواهی داد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا
* که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل
شعر کامل
سعدی
* داد در ایام خامی میوه خود را به باد
* نخل پرباری که از دیوار بستان سر کشید
شعر کامل
صائب تبریزی
* مشکل که رود داغت هرگز ز دل چاکم
* تا لاله مگر روزی سر برزند از خاکم
شعر کامل
هلالی جغتایی