عطار_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 249

1. در راه تو هر که راهبر شد

2. هر لحظه به طبع خاک تر شد

3. هر خاک که ذرهٔ قدم گشت

4. در عالم عشق تاج سر شد

5. تا تو نشوی چو ذره ناچیز

6. نتوانی ازین قفس به در شد

7. هر کو به وجود ذره آمد

8. فارغ ز وجود خیر و شر شد

9. در هستی خود چو ذره گم گشت

10. ذاتی که ز عشق معتبر شد

11. ذره ز که پرسد و چه پرسد

12. زیرا که ز خویش بی‌خبر شد

13. خورشید ز خویش ذره‌ای دید

14. وآنگه به دهان شیر در شد

15. گر ذرهٔ راه نیست خورشید

16. پیوسته چرا چنین به سر شد

17. چون ذره کسی که پیشتر رفت

18. سرگشتهٔ راه بیشتر شد

19. در عشق چو ذره شو که عشقش

20. بر آهن و سنگ کارگر شد

21. بنمود نخست پردهٔ زلف

22. در پرده نشست و پرده در شد

23. درداد ندا که همچو ذره

24. فانی صفتی که در سفر شد

25. موی سر زلف ماش جاوید

26. همراهی کرد و راهبر شد

27. عطار چو ذره تا فنا گشت

28. در دیدهٔ خویش مختصر شد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* تا چند ز خون مژه در کوی تو احباب
* صد نامه نویسند و جواب از تو نخواهند
شعر کامل
فروغی بسطامی
* فریب مهربانی خوردم از گردون، ندانستم
* که در دل بشکند خاری که بیرون آرد از پایم
شعر کامل
صائب تبریزی
* دم آخر که مررا عمر به سر می‌آید
* گر تو آیی به سرم عمر دگر می‌آید
شعر کامل
هلالی جغتایی