عطار_الهی نامهبخش سوم (فهرست)

شمارهٔ 6-(4) حکایت پیر که پسر صاحب جمال داشت

1. یکی پیری چو ماهی یک پسر داشت

2. که با روی نکو خُلق و هنر داشت

3. پدر کو را چنان پنداشته بود

4. حساب از وی بسی برداشته بود

5. به آخر مرد و جان آن پدر سوخت

6. چه می‌گویم جگر کو صد جگر سوخت

7. پدر بی‌خود پی تابوت می‌شد

8. که هم حیران و هم مبهوت می‌شد

9. چو خاک افشاند بسیار و فغان کرد

10. دلی پُر درد سر بر آسمان کرد

11. چنین گفت ای که پیوندت نبودست

12. تو معذوری که فرزندت نبودست

13. فراغت داری از درد من آنگه

14. که هستی از پس پرده منزّه

15. گر استغفار بی پایان ندیدی

16. حدیث کلبهٔ احزان شنیدی

17. پسر را چاه و زندانست آنجا

18. پدر را بیت الاحزانست اینجا

19. اگر همچون تو پیوندش نبودی

20. نبودی شک که مانندش نبودی

21. پسر را با پدر چل سال پیوست

22. چرا سعی بدو ندهد دمی دست

23. اگر خطّی بود آن جز خطا نیست

24. وگر حرفی بوَد آن هم روا نیست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* آنچه از مائده فیض بر این نه طبق است
* رزق جمعی است که در پرده شب بیدارند
شعر کامل
صائب تبریزی
* دارالقرار خانهٔ جاوید آدمیست
* این جای رفتنست و نشاید قرار کرد
شعر کامل
سعدی
* فروتنی است دلیل رسیدگان کمال
* که چون سوار به منزل رسد پیاده شود
شعر کامل
صائب تبریزی