لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش هفتم (فهرست)

شمارهٔ 13-(11) حکایت درخت بریده

1. درختی سبز را ببرید مردی

2. برو بگذشت ناگه اهل دردی

3. چنین گفت او که این شاخ برومند

4. که ببریدند ازو این لحظه پیوند

5. ازان ترّست و تازه بر سر راه

6. که این دم زین بریدن نیست آگاه

7. هنوزش نیست آگاهی ز آزار

8. شود یک هفتهٔ دیگر خبردار

9. ز حال خود خبر نه این زمانت

10. ولی چون بر لب آید مرغ جانت

11. بدام از دانه بینی مرغ جان را

12. که این دانه دهد مرغی چنان را

13. چو آدم مرغ جان را داد دانه

14. بیفتاد از بهشت جاودانه

15. ولی آدم اگر گندم نخوردی

16. همی مردم بجز مردم نخوردی

17. ز تو گر مرغ و حیوان می‌گریزند

18. چو زیشان می‌خوری زان می‌گریزند


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* منم دل پر از غم ز کردار خویش
* بغم بسته جان را ز تیمار خویش
شعر کامل
فردوسی
* گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد
* گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید
شعر کامل
حافظ
* دامن صحرا نبرد از چهره ام گرد ملال
* می روم چون سیل تا دریا به فریادم رسد
شعر کامل
صائب تبریزی