لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطاراشترنامه
شمارهٔ 1-بسم الله الرحمن الرحیم : ابتدا برنام حی لایزال
شمارهٔ 2-نعت سید عالم علیه السلام : مهترین هر دو عالم مصطفاست
شمارهٔ 3-در ذات و صفات : ذات چه بودجزو و کل با یکدگر
شمارهٔ 4-برآمدن بر منبر وحدت از راه دل : یک زمان ای روح روحانی قدس
شمارهٔ 5-حكایت استاد ترك و پرده بازی او : پرده بازی بود استادی بزرگ
شمارهٔ 6-در علو مرتبه انسان : ای نموده جسم و جان از کاینات
شمارهٔ 7-حكایت آدم علیه السلام : جزو و کل با یکدگر جمع آمدند
شمارهٔ 8-جدا شدن آدم و حوا از یكدیگر : چون جدا شد آدم خاکی ز جفت
شمارهٔ 9-در صفت كتاب گوید : گوش کن ای هوشمند راز بین
شمارهٔ 10-آغاز كتاب اشترنامه : یک دمی ای ساربان عاشقان
شمارهٔ 11-حكایت مرد كر و قافله : بود وقتی در ره حج قافله
شمارهٔ 12-حكایت شهباز و صیاد : شاه بازی بود پرها کرده باز
شمارهٔ 13-در تقریر راه و تفسیر آن : هیچکس زین راه تقریری نکرد
شمارهٔ 14-حكایت عیسی علیه السلام با جهودان : چون جهودان از قضا عیسی پاک
شمارهٔ 15-جواب عیسی علیه السلام سبیحون را : از یقینت این سخن را گوش دار
شمارهٔ 16-حكایت : بر لب دریا همی شد عارفی
شمارهٔ 17-حكایت : دید مردی را یکی در چشمهٔ
شمارهٔ 18-حكایت : رفت پیش شاه محمود از یقین
شمارهٔ 19-حكایت : بود بیچاره دلی مجنون شده
شمارهٔ 20-حكایت استاد نقاش : بود استادی عجایب ماه وسال
شمارهٔ 21-رسیدن سالك با پرده اول : میبرید او راه خود در پرده باز
شمارهٔ 22-رسیدن سالك با پرده دوم : برگذشت و پرده دیگر بدید
شمارهٔ 23-رسیدن سالك با پرده سیم : در گذشت از وی بساعت برق وار
شمارهٔ 24-رسیدن سالك با پرده چهارم : چارمین پرده عجایب پرده بود
شمارهٔ 25-رسیدن سالك با پرده پنجم : راه میبرید تا جائی رسید
شمارهٔ 26-حكایت ابراهیم علیه السلام : چونکه ابراهیم در آتش فتاد
شمارهٔ 27-رسیدن سالك وصول با پرده ششم : عاقبت آن سالک اندر پردهها
شمارهٔ 28-سؤال سالك وصول از پیر : راه بین گفتا که ای جان جهان
شمارهٔ 29-خاموش شدن سالك وصول از جواب : این بگفت و بعد از آن خاموش شد
شمارهٔ 30-رسیدن سالك با پردۀ هفتم : سالک ره کرده چون ره کرد و رفت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
* خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش
شعر کامل
حافظ
* گر دست دهد دامن آن سرو روانم
* آزاد شود دل ز غم هر دو جهانم
شعر کامل
فروغی بسطامی
* بغرید برسان ابر بهار
* زمین کرد پر آتش از کارزار
شعر کامل
فردوسی