غزل شمارهٔ 129
1. مقیم میکده و ساکن خراباتم
2. نه مرد صومعه و سمعه و مقاماتم
3. مرا به کعبه چه خوانی که طاق ابرویت
4. بس است روز دعا قبله ی مناجاتم
5. اگر نه بر سر کویت به طوع سجده کنیم
6. ملک گناه نویسد به جای طاعاتم
7. مقرّبان صوامع نشین لاهوتی
8. کنند ورد سحر نغمه ی مقالاتم
9. حدیث وجد من افسردگان کجا دانند
10. فلک به چرخ در آید ز شوق حالاتم
11. برفت عمر به زهد ریا و سالوسم
12. کجاست باده که ضایع گذشت اوقاتم
13. به باده خرقه ی ابن حسام رنگین کن
14. که دل ملول شد از رنگ زرق و طاماتم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده