غزل شمارهٔ 150
1. دهانش آرزوی تنگدستان
2. عذارش قبله آتش پرستان
3. بجای پسته و شکر تمامست
4. دهان ساقی و لب نقل مستان
5. ز دیوان کمال از غایت لطف
6. بدست آوردم این معنی بدستان
7. دهانش هست میگویند آن نیست
8. میانش نیست ، می گویند و هست آن
9. دل ابن حسام آن غمزه گر خست
10. کدامین دل که آن غمزه نخست آن
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده