شمارهٔ 129-صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
1. صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
2. از نقش این و آن بتماشای خود رسید
3. صوفی! برون ز بنگه تاریک پا بنه
4. فطرت متاع خویش به سوداگری کشید
5. صبح و ستاره و شفق و ماه و آفتاب
6. بی پرده جلوه ها به نگاهی توان خرید
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده