1. از باغ باد بوی گل آورد بامداد

2. وز گل مرا سوی مل سوری پیام داد

3. گفتا من آمدم تو بیا تا بروی من

4. آزادگان ز خواجه بنیکی کنند یاد

5. خواجه بزرگ ابوعلی آن بی بهانه جود

6. خواجه بزرگ ابوعلی آن بی بهانه راد

7. دستور شهریار که اندر سپاه او

8. صد شاه و خسروست چو کسری و کیقباد

9. این شهریار تا ابد الدهر زنده باد

10. وین خواجه جاودانه بدین شهریار شاد

11. شادند و بیغمند همه مردمان بدو

12. چندانکه ممکنست بشادی همی زیاد

13. رادست شاه وخواجه همان راه برگرفت

14. با شاه بس موافق و اندر خور اوفتاد

15. این راد مرد را بکه خواهم قیاس کرد

16. کاندر جهان بفضل ز مادر چنو نزاد

17. از عدل و داد به چه شناسی درینجهان

18. آراسته ست مجلس خواجه بعدل و داد

19. شرم و تواضعست مر او را ز حد بدر

20. آری چنین بود چو خرد باشد اوستاد

21. ما را همی نشاند و شاهان ترک را

22. آنجا ز بهر فخر بسر باید ایستاد

23. ایمن شداز بد و بهمه کامها رسید

24. آنکس که پای خویش بدین خانه در نهاد

25. جاوید شاد باد و تن آسان و تندرست

26. آن مهتر کریم خصال ملک نژاد

27. این نوبهار خرم و این روزگار خوش

28. بر خسرو جهان و بر او بر خجسته باد

29. بدخواه اونژند و سر افکنده و خجل

30. چون کل که از سرش برباید عمامه باد