فردوسی_شاهنامهپادشاهی بهمن اسفندیار صد و دوازده سال بود (فهرست)

شمارهٔ 5

1. پسر بد مر او را یکی همچو شیر

2. که ساسان همی خواندی اردشیر

3. دگر دختری داشت نامش همای

4. هنرمند و بادانش و نیک‌رای

5. همی خواندندی ورا چهرزاد

6. ز گیتی به دیدار او بود شاد

7. پدر درپذیرفتش از نیکوی

8. بران دین که خوانی همی پهلوی

9. همای دل‌افروز تابنده ماه

10. چنان بد که آبستن آمد ز شاه

11. چو شش ماه شد پر ز تیمار شد

12. چو بهمن چنان دید بیمار شد

13. چو از درد شاه اندرآمد ز پای

14. بفرمود تا پیش او شد همای

15. بزرگان و نیک‌اختران را بخواند

16. به تخت گرانمایگان بر نشاند

17. چنین گفت کاین پاک‌تن چهرزاد

18. به گیتی فراوان نبودست شاد

19. سپردم بدو تاج و تخت بلند

20. همان لشکر و گنج با ارجمند

21. ولی عهد من او بود در جهان

22. هم‌انکس کزو زاید اندر نهان

23. اگر دختر آید برش گر پسر

24. ورا باشد این تاج و تخت پدر

25. چو ساسان شنید این سخن خیره شد

26. ز گفتار بهمن دلش تیره شد

27. بدو روز و دو شب بسان پلنگ

28. ز ایران به مرزی دگر شد ز ننگ

29. دمان سوی شهر نشاپور شد

30. پر آزار بد از پدر دور شد

31. زنی را ز تخم بزرگان بخواست

32. بپرورد و با جان و دل داشت راست

33. نژادش به گیتی کسی را نگفت

34. همی داشت آن راستی در نهفت

35. زن پاک‌تن خوب فرزند زاد

36. ز ساسان پرمایه بهمن نژاد

37. پدر نام ساسانش کرد آن زمان

38. مر او را به زودی سرآمد زمان

39. چو کودک ز خردی به مردی رسید

40. دران خانه جز بینوایی ندید

41. ز شاه نشاپور بستد گله

42. که بودی به کوه و به هامون یله

43. همی بود یکچند چوپان شاه

44. به کوه و بیابان و آرامگاه

45. کنون بازگردم به کار همای

46. پس از مرگ بهمن که بگرفت جای


قبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا
* حافظ این قصه دراز است به قرآن که مپرس
شعر کامل
حافظ
* تو چنگ فزونی زدی بر جهان
* گذشتند بر تو بسی همرهان
شعر کامل
فردوسی
* صنوبر صوف سبز افکنده بر دوش
* درخت بید گشته پوستین پوش
شعر کامل
وحشی بافقی