فیض کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 229

1. دل از ادنی کند آن کس که بر اعلی نظر بندد

2. شکوفه برگ افشاند که تا بادام تر بندد

3. ترا رفعت اگر باید ره افتادگی بسپر

4. ز بالا قطره می‌بندد که در پائین گهر بندد

5. نسوزد تا دل از عشقی به سر شوری نمی‌افتد

6. ندارد درد سر چون کس چرا چیزی به سر بندد

7. نمیگنجد بیکدل غیر یک معشوق، ممکن نیست

8. نه بندد تا بمعشوقی ز معشوقی نظر بندد

9. سر اندر راه آن بازو کمر در خدمت آن بند

10. که فرقت را نهد تاج و میانت را کمر بندد

11. نهی سر بر درش بخشد ترا از معرفت تاجی

12. بفرمانش کمر بندی ترا مهرش کمر بندد

13. یدالله دست جان گیرد یحب‌الله دهد جانش

14. اگر بعد از قل الله همتی بر ثم در بندد

15. دلی با حق به پیوندد که اخلاصی در آن باشد

16. کسی مخلص تواند شد که خود را بر خطر بندد

17. بیا ای فیض دست از خویشتن بردار یکباره

18. که تا دست خدا بر رویت ازاغبار در بندد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* اگر کوه گناه ما به محشر سایه اندازد
* نبیند هیچ مجرم روی خورشید قیامت را
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز خاکیم و باید شدن زیر خاک
* همه جای ترسست و تیمار و باک
شعر کامل
فردوسی
* دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
* باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
شعر کامل
سعدی