فیض کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 320

1. خویش را از دست دادم روی او بنموده شد

2. شد مرا نابوده بوده، بوده‌ام نابوده شد

3. هم تو راهی هم تو ره رو خویش را طی کن برس

4. آن رسد در حق که او از خویشتن آسوده شد

5. کام عمر آن یافت کاندر راه طاعت صرف کرد

6. وقت او خوش کو تنش در راه حق فرسوده شد

7. زاهد از انکار عشق افکند در کارم گره

8. دست عشقم بر سر آمد آن گره بگشوده شد

9. دور چون با عاشقان افتاد خود بر پای خواست

10. زان عنایت مستی بر مستیم افزوده شد

11. عشق را نازم کزو شد پاک هر آلودهٔ

12. گو سوی ما آهر آنکو از گنه آلوده شد

13. عشق میسازد مصفا سینه را از زنک شرک

14. زنک شرک سینه‌ام زین صیقلی بزدوده شد

15. جان روشن آن بود کاینهٔ جانان بود

16. عمر معمور آنکه در راه خدا پیموده شد

17. فیض را دیدم بسرعت می‌رود گفتم کجا؟

18. گفت نور حق ز واد ایمنم بنموده شد

19. گفت‌وگوی این سخنها سالها در پرده بود

20. چو نشدند اغیار از آن گر بر ملا بشنوده شد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* آتشی بویی ز دلجویی نمی آید ز تو
* چشمه ام کاری به جز زاری نمی آید ز من
شعر کامل
رهی معیری
* آن سفرکرده کش از ما دل گرفت
* جان فدایش هر کجا منزل گرفت
شعر کامل
جامی
* ظالم بمرد و قاعدهٔ زشت از او بماند
* عادل برفت و نام نکو یادگار کرد
شعر کامل
سعدی