فیض کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 704

1. بدرد عشق بیدرمان دوای درد من میکن

2. بانواع بلاها نوبنو درمان من میکن

3. بخورشید جمالت ذره ذره دین من میسوز

4. بمژگان سیاهت رخنه در ایمان من میکن

5. بدان محراب ابرو در نمازم قبله میگردان

6. مرا حیران خوبش و خلق را حیران من میکن

7. دل ازمن بردی و جان نیز خواهی هرچه میخواهی

8. من آن خود نیم آن توام بر جان من میکن

9. چو قربانت شوم دردم حیاهٔ تازه‌ام بخشی

10. از آن گوئی تو خود را دم بدم قربان من میکن

11. سری دارم مهیای نثار خاک پای تو

12. قدم گر رنجه فرمائی قبول آن من میکن

13. بهجران امر میفرمائی و دل وصل میخواهد

14. چو فرمودی دلم را نیز در فرمان من میکن

15. دلم چون شد اسیر درد بی‌درمان بیدردی

16. بدرد خود دوای درد بیدرمان من میکن

17. زبان در کش بکام ای فیض زین گفتار بیهوده

18. بخاموشی علاج آتش سوزان من میکن

19. دل و جان و سینه سازم هدف خدنگ او من

20. که مگر شهید گردم بر هم ز چنگ او من


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* من آن زمان ز دل چاک چاک شستم دست
* که شانه راه در آن زلف عنبرافشان یافت
شعر کامل
صائب تبریزی
* یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
* ترک رضای خویش کند در رضای یار
شعر کامل
سعدی
* باد نوروز که بوی گل و سنبل دارد
* لطف این باد ندارد که تو می‌پیمایی
شعر کامل
سعدی