غزل شمارهٔ 733
1. ذرهٔ درد بر آن مایهٔ درمان بردن
2. به ز کوه حسناتست بمیزان بردن
3. ایستادن نفسی نزد مسیحا نفسی
4. به ز صد ساله نمازست بپایان بردن
5. یک طوافی بسر کوی ولی اللّهی
6. به ز صد حج قبولست بدیوان بردن
7. تا توانی اگر از غم دگران برهانی
8. به ز صد ناقه حمراء بقربان بردن
9. بردن غم ز دل خسته دلی در میزان
10. به ز صوم رمضانست بشعبان بردن
11. یکجو از دوش مدین دینی اگر برداری
12. به ز صد خرمن طاعات بدیان بردن
13. به ز آزادی صد بندهٔ فرمان بردار
14. حاجت مؤمن محتاج باحسان بردن
15. دست افتاده بگیری ز زمین برخیزد
16. به ز شبخیزی و شاباش ز یاران بردن
17. نفس خود را شکنی تا که اسیر تو شود
18. به زاشکستن کفار و اسیران بردن
19. خواهی ار جان بسلامت ببری تن در ره
20. خدمتش را ندهی تن نتوان جان بردن
21. سر تسلیم بنه هرچه بگوید بشنو
22. از خداوند اشارت ز تو فرمان بردن
23. دل بدست آر ز صاحبدل و جان از جانبخش
24. گل و تن را نتوان فیض بجانان بردن
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده