غزل شمارهٔ 770
1. شدم آتش از غم او که مگر دمی کنم جا
2. چو درون سنگ آتش بدل چو سنگ او من
3. پری خیالش آید ز سرم خرد رباید
4. بچه سان رهم ندانم ز خیال شنگ او من
5. نچنان نهنگ عشقش بدمم فرو کشیده
6. که خلاصیی توانم ز دم نهنگ او من
7. تن من چه خاک گردد همه گلستان برویم
8. که شوم ببوی او من که شوم برنگ او من
9. اگراو زند به تیرم و گر او زند بسنگم
10. نرم ز پیش تیرش نجهنم ز سنگ او من
11. بجفاش صلح کردم ببلاش دل نهارم
12. نکشم ز کوی او پا نرهم ز چنگ او من
13. همه اوست خیر و خوبی همه من نیاز و زاری
14. همه عز و فخر من او همه ننگ و عار او من
15. دل و دین عمر دادم بهواش فیض و رفتم
16. نگرفته هیچ کامی ز دهان تنگ او من
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده