غزل شمارهٔ 841
1. سکینهٔ دل و جان لا اله الا الله
2. نتیجهٔ دو جهان لا اله الا الله
3. زبان حال و مقال همه جهان گوید
4. بآشکار و نهان لا اله الا الله
5. بگوش جان رسدم اینسخن بهر لحظه
6. ز جزو جزو جهان لا اله الا الله
7. ز شوق دوست ببانگ بلند میگوید
8. همه زمین و زمان لا اله الا الله
9. تو گوش باش که تا بشنوی زهر ذره
10. چو آفتاب عیان لا اله الا الله
11. همین نه مؤمن توحید میکند بشنو
12. ز سومنات مغان لا اله الا الله
13. نوشتهٔاند بگرد عذار مغبچکان
14. بخط سبز عیان لا اله الا الله
15. جمال و زیب بتان غمزههای معشوقان
16. برمز کرد بیان لا اله الا الله
17. بگلستان گذری کن ببرگ گل بنگر
18. ز رنگ و بوی بخوان لا اله الا الله
19. بباغ بنگر و آثار را تماشا کن
20. شنو ز سرو روان لا اله الا الله
21. گذر بکوه بکن یا برو بدریا بار
22. شنو ز گوهر و کان لا اله الا الله
23. ببر و بحر گذر کن بخشک و تر بنگر
24. شنو ز این و ز آن لا اله الا الله
25. بگوش و هوش تو آید بهر طرف که روی
26. اگر چنین و چنان لا اله الا الله
27. بکن تو پنبهٔ غفلت ز گوش و پس بشنو
28. ز نطق خرد و کلان لا اله الا الله
29. ببحر وحدت در رو بنالهٔ بم و زیر
30. بر آر از ته جان لا اله الا الله
31. همین نه ورد زبان کن ز جان و دل میگوی
32. بناله و بفغان لا اله الا الله
33. سرود اهل معاصیست نغمهٔ دف و چنگ
34. سرود متقیان لا اله الا الله
35. سحر ز هاتف غیبم ندا بگوش آمد
36. که ایها الثقلان لا اله الا الله
37. میان صوفی و پیرمغان سخن میرفت
38. چه گفت پیر مغان لا اله الا الله
39. ز پیر میکده کردم سؤالی از توحید
40. بباده گفت بدان لا اله الا الله
41. بگفتن دل و جان فیض اقتصار مکن
42. بگو بنطق و زبان لا اله الا الله
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده