فروغی بسطامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 441

1. تا به چشمان سیه سرمه درانداخته‌ای

2. آهوان را همه خون در جگر انداخته‌ای

3. به هوای لب بامت که نشیمن نتوان

4. طایران را همه از بال و پر انداخته‌ای

5. ای دل غم زده از عجز تو معلومم شد

6. که بر تیغ محبت سپر انداخته‌ای

7. می‌توان یافتن از تیشهٔ فرهاد ای عشق

8. که بسی کوه گران از کمر انداخته‌ای

9. به کمند تو اگر تازه گرفتاری نیست

10. پس چرا یار قدیم از نظر انداخته‌ای

11. هیچ مرغ دلی از حلقهٔ زلف تو نجست

12. این چه دامی است که در رهگذر انداخته‌ای

13. سرگران رفته‌ای از حلقهٔ عشاق برون

14. جان به کف طایفه را در خطر انداخته‌ای

15. گره از چین سر زلف گشودستی باز

16. یا به دامان صبا مشک تر انداخته‌ای

17. نه همین کشتهٔ عشق تو فروغی تنهاست

18. ای بسا کشته که بر یکدیگر انداخته‌ای


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر
* مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد
شعر کامل
حافظ
* چرخ را آرامگاه عافیت پنداشتم
* آشیان کردم تصور ،خانه صیاد را
شعر کامل
صائب تبریزی
* طوبی و سدره گر به قیامت به من دهند
* یک‌جا فدای قامت رعنا کنم تو را
شعر کامل
فروغی بسطامی