1. ز چشمم خون فرو ریزد به یاد چشم فتانش

2. پریشان‌خاطرم از عشق ‌گیسوی پریشانش

3. ار خورشید می‌جویی نگهی روی چون ماهثث

4. وگر شمشاد می‌خواهی ببین سرو خرامانش

5. به دوران هرکجا باشد دلی از غم به درد آید

6. مرا دردی بود در دل‌ که جز غم نیست درمانش

7. فدن‌روس‌و عارض‌گل خط‌سعزه‌اس‌و لب غن‌چه

8. بود خود گلشن خوبی چه حاجت سیر بستانش

9. شود شیرین‌کلامیها ز لعل دلکشش ظاهر

10. همانا تُنگ شکر هست پنهان در نمکدانش

11. سلامت را دعاگفتم ز شوق چشم بیمارش

12. چو باران‌گریه سرکردم ز هجر لعل خندانش

13. ز حیرانی گریبان را نمودم چاک تا دامن

14. چو دیدم کافتابی سر زد از چاک گریبانش

15. دل و دین برد پنهانی جمال آشکار او

16. ره جان آشکارا زد اشارتهای پنهانش

17. کمان ابروانش ‌کرده در زه تیر مژگان را

18. چسان یابد رهایی مرغ جان از زخم پیکانش

19. بود چون روز شامم با وصال روی چون ماهش

20. . شود چون شام روزم از فراق مهر تابانش

21. توگوی خویش را پابست مهر خویشتن خواهد

22. که زنجیری به پا بنهاده زلف عنبرافشانش

23. بود آشفته چون حال عدوی پادشه مویش

24. بود خونریز همچون خنجر شه تیر مژگانش

25. حسن شاه غضفر فر نریمان‌مان اژدر در

26. که باشد در قلاووز سپه صد چون نریمانش

27. به فرمانش صبا و وحش و طیر و دیو و دام و دد

28. به دستش خاتم دولت چه نقصی از سلیمانش

29. بنای فتنه ویران‌گشت از آبادی عدلش

30. نیاز سائلان‌کم شد ز انعام فراوانش

31. به گاه کینه قارن چهره ننماید بناوردش

32. به روز رزم بیژن روی برتابد ز میدانش

33. بسوزد جان خصم از شعلهٔ تیغ جهانسوزش

34. ببالد روزگار از فر اقبال جهانبانش

35. دهد خاک یلان بر باد آب آتش تیغش

36. کند بر جنگجویان‌ کار مشکل رزم‌ آسانش

37. چو در میدان سیاوش‌وش نماید عزم‌گو بازی

38. سر نه آسمان سرگشته بینی پیش چوگانش

39. نتابد مهر تابان با ضیای بدر اقبالش

40. نیارد ابر نیسان با عطای دست احسانش

41. بود در آستان چاکر هزاران همچو فغفورش

42. بود چون پاسبان بر در هزاران همچو خاقانش

43. شها گر شیر گردونت به روز رزم پیش آید

44. ز آسیب نهنگ تیغ خود بینی هراسانش

45. فضای عالم جاهت بدانسان هست پهناور

46. که باشد نه فلک چون حلقه‌یی اندر بیابانش

47. در آن روزی‌ که چون ‌کشتی زمین در لجهٔ هیجا

48. بود از صدمهٔ باد مخالف بیم طوفانش

49. کشد برق سنان شعله برآرد رعد کوس آوا

50. اجل ابری شود باران سهام‌کینه بارانش

51. بیاویزد هوا چون‌ کاوه نطع‌ گرد از دامن

52. عمود آهنین پتک و سر بدخواه سندانش

53. فریدون‌وار گرز گاوسر را چون فرود آری

54. شود مغز سر ضحاک تازی خرد بارانش

55. و گر افراسیاب ترک ‌گردد با توکین آور

56. تهمتن‌وار در ساعت بگیری تخت تورانش

57. وگر چو بینه‌وش بهرام چرخت ‌کینه آغازد

58. فرستی دوکدان و چرخه چون هرمز به ایوانش

59. نیی چون اردشیر بابکان‌کز طالع‌کرمی

60. گریزاند دو نوبت هفتواد از ملک‌کرمانش

61. تو آن شیری‌ که‌ گر با هفتواد چرخ بستیزی

62. بیندازی چو لاش مرده اندر پیش‌‌کرمانش

63. کشانی اشکبوست را اجل در برکشان آرد

64. که تا رستم صفت سازی قبا از تیر خفتانش

65. ترا تازی‌نسب اسبی بود آذرگشسب‌آسا

66. که چون در دشت هیجا باد وش آری به جولانش

67. زمین از چار نعل او ببالد بر فلک زان‌ رو

68. که این را چار مه وان را مهی‌وان نیز نقصانش‌

69. به عهد انتقامت‌گر بدرد شیر آهو را

70. به سنگ دادخواهی بشکنی درکام دندانش

71. شها تا درفشان ‌گردیده در مدح تو قاآنی

72. بود خاقانی ایام و خاک فارس‌ شروانش

73. به قدر دانش خود می‌ستاید مر ترا ورنه

74. فراتر بود شان مصطفی از مدح حسانش

75. ولی نبود عجب‌کز فر اقبال همایونت

76. رساند شعر بر شعرا بساید سر به‌ کیوانش

77. الا تا دفتر دوران سیاهست از خط انجم

78. سجل و مهر مهر اوراق‌گردون فرد ملوانش

79. دبیر بخت بنگارد چنان توقیع عمرت را

80. که باشد از عبارات بقا انشای دیوانش