شمارهٔ 161
1. تا لبت را میل سوی باده و پیمانه شد
2. باده چون پیمانه از شوق لبت دیوانه شد
3. دل چو افتاد از سر کویت جدا، شد هرزهگرد
4. عندلیب یک گلستان جغد صد ویرانه شد
5. بر گل و شمعم نظر در گلشن و محفل بس است
6. بیش ازین نتوان وبال بلبل و پروانه شد
7. تا ابد محروم ماند از لذت دام و قفس
8. هرکه چون مرغ سرایی، صید آب و دانه شد
9. بوستان عشق، آب از چشم مجنون خورده است
10. هرکه بر سر زد گلی زین بوستان دیوانه شد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده