شمارهٔ 327
1. چو سایه در ره عشق از قفای خویشتنم
2. بس است خضر ره آواز پای خویشتنم
3. نمیروم ز چمن هیچ فصل، آن مرغم
4. که گل بریزد و من بر وفای خویشتنم
5. ز کعبه منفعلم، زانکه در حرم نگذاشت
6. غم بتان نفسی با خدای خویشتنم
7. چه حیله کرد ندانم دلیل راه وصال
8. که ره تمام شد و من به جای خویشتنم
9. مرا چو کام دهی، مدعایم از خود پرس
10. ز من مپرس، که خصم رضای خویشتنم
11. ندانم از چه سرشتند پیکرم قدسی
12. که همچو جوهر جان، خود بهای خویشتنم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده