غزل شمارهٔ 195
1. غلام نرگس مست تو تاجدارانند
2. خراب باده لعل تو هوشیارانند
3. تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز
4. و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند
5. ز زیر زلف دوتا چون گذر کنی بنگر
6. که از یمین و یسارت چه سوگوارانند
7. گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
8. که از تطاول زلفت چه بیقرارانند
9. نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو
10. که مستحق کرامت گناهکارانند
11. نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس
12. که عندلیب تو از هر طرف هزارانند
13. تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من
14. پیاده میروم و همرهان سوارانند
15. بیا به میکده و چهره ارغوانی کن
16. مرو به صومعه کان جا سیاه کارانند
17. خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد
18. که بستگان کمند تو رستگارانند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده