حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 391

1. خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن

2. تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن

3. غم دل چند توان خورد که ایام نماند

4. گو نه دل باش و نه ایام چه خواهد بودن

5. مرغ کم حوصله را گو غم خود خور که بر او

6. رحم آن کس که نهد دام چه خواهد بودن

7. باده خور غم مخور و پند مقلد منیوش

8. اعتبار سخن عام چه خواهد بودن

9. دست رنج تو همان به که شود صرف به کام

10. دانی آخر که به ناکام چه خواهد بودن

11. پیر میخانه همی‌خواند معمایی دوش

12. از خط جام که فرجام چه خواهد بودن

13. بردم از ره دل حافظ به دف و چنگ و غزل

14. تا جزای من بدنام چه خواهد بودن


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* تا می توان ز آبله دست رزق خورد
* بهر چه خوشه چین ثریا شود کسی؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* گل چو درگیرد چراغ از شمع کافوری صبح
* بلبل شوریده چون پروانه ناپروا شود
شعر کامل
سلمان ساوجی
* معلم گومده تعلیم بیداد آن پَری رو را
* که جز خوی نکو لایق نباشد روی نیکو را
شعر کامل
جامی