شمارهٔ 9
1. خان احمد دون کز ستم و ظلم پیاپی
2. بر خلق رساندی الم و رنج دمادم
3. آن فتنهٔ عالم که ز ظلم و ستمش بود
4. بس سینه پر از آتش و بس دیده پر از نم
5. نزدیک به آن شد که زهم ریزد و پاشد
6. از فتنهٔ او سلسلهٔ عالم و آدم
7. صد شکر که شد کشته به خواری و ز قتلش
8. پر گشت ز شادی دل خلقی، تهی از غم
9. چون بهر مکافات و سزای عمل خویش
10. بربست به آهنگ سقر رخت ز عالم
11. بودم پی تاریخ که پیر خردم گفت
12. بنویس که خان احمد دون شد به جهنم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده