قطعه شمارۀ 56 : در تاریخ تدوين چهارمین دیوان خود فرموده است
1. هزار و یکصد و پنجاه و پنج هجری بود
2. که گشت نسخۀ دیوان چارمین سپری
3. قصیده و غزل و قطعه و رباعی آن
4. دو صد فزون ز هزاراست و سی چو بر شمری
5. هنر به ماشطۀ خامه ام کند نازش
6. که لیلی عرب آراست در لباس دری
7. دعای رحمت، از آیندگان امیدم هست
8. که جاده ای ست بسیط زمان و ماگذری
9. شگفت نیست، گر آلوده است دامن ما
10. که دیده اشک فشان است و اشک ما جگری
قبلی
هیچ نظری ثبت نشده