غزل شمارۀ 291
1. به آیینی که ترسا زاده از بتخانه می آید
2. نگاه از گوشۀ آن نرگس مستانه می آید
3. مگر افکنده لعل آبدارش از نظر می را
4. که اشک حسرتی از دیدۀ پیمانه می آید
5. به یاد لعل میگون تو، در خاک لحد ما را
6. همان از دیده سیل گریۀ مستانه می آید
7. تجلّی زار می بینم، سر خاک شهیدان را
8. مگر شمعی به طوف مشهد پروانه می آید
9. حزین آراستند از نو، خرابات محبّت را
10. مگر داغی به سر وقت دل دیوانه می آید
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده