غزل شمارۀ 355
1. جایی که از سپند نگردد فغان بلند
2. ما را بود چو شعلۀ آتش، زبان بلند
3. بال و پری کجاست که با همّت رسا
4. پرواز گیرم از سر این خاکدان بلند؟
5. در گلشنی که بانگ صفیرم فکنده شور
6. بلبل ز خوی گل ننماید فغان بلند
7. با پستی سپهر نیامد فرو سرم
8. عنقا صفت فتاده مرا آشیان بلند
9. تا شد دلم به حلقۀ گلدام زلف اسیر
10. شد شور محشر از قفس بلبلان بلند
11. رحم است بر درازی اندوه قمريان
12. پرواز پست و جلوۀ سرو روان بلند
13. خوش می کشند دامن ناز این سهی قدان
14. دست ستمکشی نشود از میان بلند
15. خامش حزین که ناله به جایی نمی رسد
16. پست آفریده اند زمین، آسمان بلند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده