غزل شمارۀ 435
1. خدا در ماتم آسودگی شادم نگهدارد
2. ز قید هر دو عالم عشق آزادم نگهدارد
3. ز تأثیر محبّت در قفس چشم اینقدر دارم
4. که از درد فراموشیّ صیّادم نگهدارد
5. به اندک التفاتی زآن تغافل پیشه دلشادم
6. اگر می افکند از دیده، در یادم نگهدارد
7. غبار آشوب تعمیر است، دست رفته از کارم
8. جنون پیر خرابات است، آبادم نگهدارد
9. حزین آن کودک شوریده حالم این دبستان را
10. که با زنجیر هم نتواند استادم نگهدارد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده