غزل شمارۀ 561
1. تلخ از لبت، ای خسرو خوبان به گدا بس
2. از همچو تویی قسمت ما جور و جفا بس
3. پیش تو کند فاش، پریشانی عاشق
4. پیغام دلم باسر زلف تو، صبا بس
5. با عفو، گناهی بتر از ترک گنه نیست
6. چون دوست کریم است، مرا فعل خطا بس
7. باسایۀ گل خوی کن و نالۀ بلبل
8. در گلشن ایجاد همین برگ و نوا بس
9. بر سر گل باغ تو زیاد است حزین را
10. او را ز گلستان تو یک برگ گیا بس
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده