1. بساط سرو گل، افسرده شد در گلشن ای قمری

2. خروشی ساز کن، با بلبل دستان زن ای قمری

3. به طوق بندگی، مخصوصی، از خیل گرفتاران

4. چه منّتهاست از جانان، تو را بر گردن ای قمری

5. تو در آغوش سرو خویش ومن، خالی ست آغوشم

6. ببین مشکل بود کار تو، یا کار من ای قمری

7. چه می فهمی گریبان چاکی حسرت نصيبان را؟

8. که با معشوق داری جا، به یک پیراهن ای قمری

9. به چشمم هر کجا با سرو خود، همدوش می آیی

10. جگر پرگاله ها می ریزدم در دامن ای قمری

11. صبوحی بوی گل زد بر مشامم، نالۀ گرمت

12. من شوریده را آتش زدی در خرمن ای قمری

13. مباد از ناله ات، مهر از لب فریاد بردارم

14. گریبان می درد صبر مرا این شیون ای قمری

15. جراحت دیده دلهای کباب سینه ریشان را

16. به وجد آورده ای، از نالۀ شورافکن ای قمری

17. میان ما اسیران، این سبکباری غنیمت دان

18. که بر گردن نداری، بار طوق آهن ای قمری

19. هوای ابر، خواهد نغمۀ تر، نالهای سر کن

20. نسیم آسا سبک سیر است، ابر بهمن ای قمری

21. حزین تا بلبل باغ است، رنگین ناله سامان کن

22. نه هر گوشی تواند نغمه را سنجیدن ای قمری