غزل های ناتمام شمارۀ 205
1. گر چه در بزم جهان، گردن میناست بلند
2. یک سرو گردن ازو نشئۀ صهباست بلند
3. می کند سلسلۀ شور جهان کوتاهی
4. بس که آوازۀ آن زلف چلیپاست بلند
5. فیض تشریف جنون بر قد رسوایی ما
6. کوتهی تا نکند، دامن صحراست بلند
7. بر سر منصب پروانگیت در محفل
8. شمع را تا به سحر، گردن دعواست بلند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده