غزل شمارهٔ 158
1. اگر چون تو سروی ز جایی برآید
2. شود رستخیز و بلایی برآید
3. خدا را، لب خود به دشنام بگشا
4. که از هر زبانی دعایی برآید
5. تو سلطان حسنی و عالم گدایت
6. چنان کن که کار گدایی برآید
7. چه کم گردد آخر ز جاه و جلالت
8. اگر حاجت بینوایی برآید؟
9. مزن تیر جور و حذر کن ز آهی
10. که از سینهٔ مبتلایی برآید؟
11. مرا میکشد انتظار قدومت
12. چه باشد که آواز پایی برآید؟
13. هلالی ازین شب خلاصی ندارد
14. مگر آفتابی ز جایی برآید
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده