لینک اشتراک گذاری
کپی شد
هلالی جغتایی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 242

1. مگو افسانهٔ مجنون چو من در انجمن باشم

2. ازو باری چرا گوید کسی جایی که من باشم

3. کسی افسانهٔ درد مرا جز من نمی‌داند

4. از آن دایم من دیوانه با خود در سخن باشم

5. رو ای زاهد که من کاری ندارم غیر می خوردن

6. مرا بگذار تا مشغول کار خویشتن باشم

7. جدا زان سروقد گر جانب بوستان روم روزی

8. به یاد قد او در سایهٔ سرو چمن باشم

9. چه سان رازی کنم پنهان که از صد پرده ظاهر شد

10. مگر وقتی نهان ماند که در زیر کفن باشم

11. مرا جان کوه اندوه است و من جان می‌کنم آری

12. تو را لعل شیرین‌ست من هم کوهکن باشم

13. هلالی چون نمی‌پرسد مرا یاری و غم‌خواری

14. من مسکین غریبم گرچه دایم در وطن باشم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون نار کند شق دل مینای فلک را
* این باده پر زور که در ساغر عشق است
شعر کامل
صائب تبریزی
* درخت غنچه برآورد و بلبلان مستند
* جهان جوان شد و یاران به عیش بنشستند
شعر کامل
سعدی
* چه سخن کرد به چشم و چه شکر گفت ز لب؟
* که رواج شکر و قیمت بادام برفت
شعر کامل
اوحدی