غزل شمارۀ 1258
1. چو نای بر دل من تنگ شد فضای جهان
2. رسد به عرش نفیرم ز تنگنای جهان
3. نه این کبودی چرخست بلکه شد نیلی
4. ز زخم سیلیِ صاحب دلان قفای جهان
5. مجو دوام طرب زانکه چار حد دارد
6. به شاهراه حوادث طرب سرای جهان
7. فتاد رخنه به دیوار دین و پنداری
8. که هست کنگرۀ کاخ دلگشای جهان
9. تفاوت خوشی و ناخوشی که در گذرست
10. بود خشونت سوهانِ عمرسای جهان
11. طلسم گنج حقیقت گشای و دم درکش
12. که ناگهان کشدت در دم اژدهای جهان
13. وفا مجو ز جهان هر که بود ز اهلِ وفا
14. به زیر خاک شد ای خاک بر وفای جهان
15. قرارگاه تو ملک بقا بود تا چند
16. شوی فریفتۀ مُلک بی بقای جهان
17. بتاب رخ ز جهان وجهانیان جامی
18. که قبله گاه امید تو بس خدای جهان
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده