غزل شمارۀ 134
1. ای دل به بوسه بر لب هر نازنین مچسب
2. خوی مگس گرفته به هر انگبین مچسب
3. آلوده کرده طبع خود از شهد شهوتی
4. زآلوده طبع خویش بر آن و برین مچسب
5. هر سو گذشت سرو قدی تیزپا مشو
6. هرجا نشست نوش لبی بر زمین مچسب
7. در سیم ساق و ساعد هر بت که بنگری
8. دستش مزن به دامن و بر آستین مچسب
9. وصف ریاض خلد ز واعظ چو بشنوی
10. دیدار جوی و بر طمع حور عین مچسب
11. تاج تو خاک فقر و نگین خون دل بس است
12. بر آرزوی تاج و امید نگین مچسب
13. خواهی رسی به منزل مقصود جامیا
14. جز بر سبک روان رهِ عقل و دین مچسب
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده