غزل شمارۀ 1451
1. حُسن خویش از روی خوبان آشکارا کرده ای
2. بس به چشم عاشقان آن را تماشا کرده ای
3. زآب و گل عكس جمال خویشتن بنموده ای
4. شمع گُل رخسار و ماه سرو بالا کرده ای
5. جرعه ای از جام عشق خود به خاک افشانده ای
6. ذوفنون عقل را مجنون و شیدا کرده ای
7. گرچه معشوقی لباس عاشقی پوشیده ای
8. آنگه از خود جلوه ای بر خود تمنا کرده ای
9. بر رخ از زلف سیه مشکین سلاسل بسته ای
10. عالمی را بستۀ زنجیر سودا کرده ای
11. موکب حسنت نگنجد در زمین و آسمان
12. در حریم سینه حیرانم که چون جا کرده ای
13. می کنی جامی گم اندر عشق اسم و رسم خویش
14. آفرین بادا برین رسمی که پیدا کرده ای
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده