غزل شمارۀ 598
1. زان شست و شو که در چمن از ژاله می رود
2. داغ جفای دَی ز دِل لاله می رود
3. ساقی بیار باده که از یک دو روزه عیش
4. در فصل گل کدورت یک ساله می رود
5. میگون لبت ز خاطر من از سه بوسه شُست
6. بحثی که از ثلاثۀ غسّاله می رود
7. هر سو که کوچ کردۀ ما راه برگرفت
8. ما را ز دیده اشک و ز دل ناله می رود
9. چتر از فروغ طلعت او غرق نور شد
10. ماهِ تمام در تتقِ هاله می رود
11. هر جا که رفت زورق حافظ به بحر شعر
12. جامی سفینۀ توز دنباله می رود
13. نظم تو می رود ز خراسان به شاه فارس
14. گر شعر او زفارس به بنگاله می رود
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده