قطعه شمارۀ 118
1. خلق عالم را ز گاو و خر نبینم فارقی
2. گر چو گاو و خر بر ایشان فرض گوش و دم کنم
3. روی در کشف معارف گر روم در گوشه ای
4. وز میان این جماعت نام خود را گم کنم
5. گاهگاهی بیتکی گویم پیِ تشحیذ طبع
6. به که با اینان نشینم غیبتِ مردم کنم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده